Gdzieś wysoko, pośród czarujących Alp znajduje się hotel Chateau Janvier, przez swoich gości pieszczotliwie nazywany Podniebnym. Tam też pracę znalazła siedemnastoletnia Fanny. W okresie przedświątecznym stary hotel z tradycjami przeżywa szczyt napływu gości, co przyprawia wszystkich pracowników o ból głowy. Jednak wymagania bogaczy przebywających w Podniebnym nie będą jedynym zmartwieniem Fanny tej zimy. Na swojej głowie będzie miała wiele innych spraw, takich jak tajemniczy mężczyzna z pokoju sto siedemnaście noszący pod płaszczem broń, chłopak, który potrafi bezszelestnie chodzić po murach starego hotelu, czy pogmatwane zdarzenia związane z biżuterią pewnej rosyjskiej kleptomanki. Oprócz tego Fanny będzie musiała dołożyć wszelkich starań, by udowodnić mamie, że bez matury można żyć, być może odkryć prawdziwą miłość i przede wszystkim zatrzymać pracę!
Do przeczytania tej książki zdecydowanie zachęciła mnie cudowna okładka, na którą do tej pory nie mogę się napatrzeć. Wbrew wszystkim znanemu powiedzeniu oceniłam ją właśnie na tej podstawie, ale nie pożałowałam swoich przedwczesnych wniosków. Fabuła mocno mnie wciągnęła, pomimo że nie potrafię wskazać wątku głównego. Jednak w ostatnich rozdziałach książki nastąpił ogromny zwrot akcji, a zakończenie mnie nieprawdopodobnie zaszokowało. Dlatego, jeżeli ktoś znudziłby się początkiem (co dla mnie wydaje się niemożliwe!) i miałby ochotę porzucić lekturę, proszę mu przekazać, w najmilszy możliwy sposób, aby cokolwiek się stało, czytał do końca! Gwarantuję, że ostatnie osiemdziesiąt stron wciągnie każdego bez wyjątków. „Podniebny” nadaje się dla wszystkich, dla entuzjasty kryminałów, amatora melodramatów, jak i przeciętnego czytelnika, pochłaniającego książki wszystkich gatunków.
Podniebny, Kerstin Gier, tłum. Elżbieta Ptaszyńska-Sadowska, wyd. Media Rodzinia 2018
Zu czyta 
Dodaj komentarz